Katip Arzuhalim Yaz Yâre Böyle

‘’KATİP ARZUHALİM YAZ YARE BÖYLE’’
Tükenmiş Kalem ; yorgun, bitmiş,virane,belli ki daha fazla güç yetiremeyecek,  dayanamayacak  saldırılarına "Kurşun Kelamın"
"Katip arzuhalim yaz Yar'e böyle..."
İyi ama ey âşık , bu sırrı aşikar etmektir.
Her şey duyulup görülmez, her şey söylenmez ki.
O işler öyle olmaz ey aşık dur bukalım, hazırsa çaylar söyle de seninle biraz hem hal olalım.
Bilir misin ey aşık;
Günden güne eriyip gidiyorsun demişler muma..
Yanmayanın aydınlığı olmazki demiş mum...
Mademki ışığın yok hak etmiyorsun sızlanmayı ey âşık.
Demek ki göze almışsın dikenli yolda yürümeyi,ayaklarının kan revan içinde kalmasını.
Aşık niçin ah çekersin,
Aşk yanmaktır bilmez misin?
Aşk oduna yanan gelsin,
Yakar aşkın gözyaşları...
Yükün ağır,işin zordur bilirim ey katip!
Şimdiye kadar ne varsa gördüğüm,
Şimdi baktım hepsi birer kördüğüm.
Ne kadar isterdim bilir misin sen, bir şelale gibi aksın dilimden kelimeler ve yahut bir sarmaşık gibi uzansın Yâr'in göğsüne ve sarsın O'nu. Lakin daha çok içime akıyor o şelale, daha çok benim kalbimi sarıyor o sarmaşık.Nefes alamıyorum, boğuluyorum, yoruluyorum, konuşamıyorum, söyleyemiyorum ve en çokta yazamıyorum...
Tükenmiş kaleme,susmanın kalesine sığınıyorum Erdem Beyazıt üstadım gibi. Önümde yüksek, soğuk,karanlık surlar.
Ah o karanlık surlar! Aydınlatamıyorum, demek ki yanmıyorum,  yanamıyorum.
Yansam diyorum. Yanamıyorum...
Yoruluyorum sonra. Yazmak istiyorum. Ama en çokta yazamıyorum.
Sonra duanın kollarına bırakıyorum kendimi yarı baygın. Gözlerimi açmaya çalışıyorum ve defalarca tekrar ediyorum. " İnni küntü minezzalimin... "
Çarem yok bu dünyada duadan başka.
Yine yine ve yine yalnızca O(c.c)’ na güveniyorum. Merhametine, mağfiretine ve şefkatine…
“Dünyada rahat yoktur.” diyen Efendim Hz Muhammed'i (SAV) hatırlıyorum.Utanıyorum. Üşüyorum sonra yazın ortasında ve bir kez daha görüyorum ki üşümek sıcaklıkla alakalı bir eylem değil. Daha çok üşüyorum.
Tekrar ediyorum sonra. Sabrın yoksa  çıkma bu yola .Bu yol zor, bu yol meşakkatli, bu yol dikenli…
Heybemi doldurup çıkıyorum yola. İmtihanım, duam, sabrıım.Diliyorum  ve ümit ediyorum ki selametim ardımdan gelir/gelecek...
Umudumu giyiyorum sırtıma. Umudum Isıt beni. Sen olmazsan bu yol daha da zor. Yüküm ağır, yolum uzun,gücüm ve azığım kifayetsiz...
Dilim de kelamullah " Gevşemeyin, üzülmeyin; eğer (gerçekten) iman etmişseniz en üstün olan sizlersiniz."(Ali İmran 139)
Bütün yollarda ve imtihanlarda Allah(c.c)’ ın yar ve yardımcımız olması, yükümüzü hafifletmesi ve muvaffakiyet nasip etmesi ümidiyle. Kalplerinizi kalbimle birlikte emanetleri zayi etmeyen Allah(c.c)’ a emanet ediyorum. Selametle kalın...