Üşüdün Yiğidim... / Şifanur ÖZÇELİK ŞİRİN

Kara kış içinde karlar altında
Zemheri soğukta canlar başında
Sen soğukta kaldın enkaz altında 
Üşüdün yiğidim söyle sen şimdi 

Ne hayallerle yumdun gözünü
Rüyaya daldın ettin sözünü
Yurdumun etrafı duman bürüdü
Üşüdün yiğidim söyle sen şimdi 

Nice binalar yıkıldı kaldı
Evler birbirine geçti katlandı 
Zelzele on ili nasıl salladı
Üşüdün yiğidim söyle sen şimdi 

Ortalık toz dumana büründü
Hüzünler ruhumuzda göründü 
Bu nasıl bir afetti yürekler küstü
Üşüdün yiğidim söyle sen şimdi 

Yaralar elbirliğiyle sarılır
Kimi anasız kimi yarsız kalır
Dünya hayatıdır elbet son bulur 
Üşüdün yiğidim söyle sen şimdi 

Bir Şubat soğuğu ruhu kuşattı
Dağları taşları çığlıklar sardı
Bir ahımız vardı binlere kaldı
Üşüdün yiğidim söyle sen şimdi 

Seksen milyon tekrar seferber oldu 
Yaşlısı genciyle tek vücut oldu
Umudun adı hep Türkiye’m oldu 
Üşüdün yiğidim söyle sen şimdi 

Şifanur ÖZÇELİK ŞİRİN / 08.02.2023