Sen, Ey Filistinli Çocuk

Sen Ey Filistinli Çocuk!

Gökyüzünün öğrencisi, yer yüzünün öğretmeni Ey!..

Bir damlacık gönlümde dağlardan büyük hüzün vardı... Sustum, bittim, öldüm kimse anlamadı...

Yağmur yağıyor. Kaçmıyorum, kaçamıyorum. Damlalarla bütünleşip toprağa sızıyorum usul usul, ben vatanıma hasretim, vatanım özgürlüğe.

Aşk bu ya! İki kelime yüreğine yazıyor da, binlerce damla gözyaşı silemiyor...

‘’Leve Palestina’’

Yağmur duası kabul olmuş, toprak gibi kokuyor vatanım. Her düşen iki damla arasında, yıkanıyor ölü bedenim...

Saniyeler tek tek, damla damla akıyor, birbirini izleyen saniyelerin arasında  sonsuzluk uzanıyor…

Sen Ey Filistinli Çocuk!

Gökyüzünün öğrencisi, yer yüzünün öğretmeni Ey!

Gülüşüne çarpan her bir yağmur damlası  şiir olur. Bunu bir ben bilirim, bir yağmur damlası, bir de gökyüzü. 

Sen bir kere gülsen, dünyanın bütün çiçekleri kendinden sayar seni.

Gözyaşların utandırır yağmuru. Öfken kıskandırır çakan şimşekleri…

Her halinle öyle güzelsin ki…

Gecenin karanlığındasın, güneşin ışığında, suyun damlasında, selin coşkusunda. 

Sen, gökyüzünden yağmayı bekleyen yağmur damlası.

Biz yeryüzünde seni bekleyen çorak topraklar...