An Gelir... / Turgay Başboğa

Bu şiir Kıymetli kardeşim Ramazan Kayaoğlu'nun vicdanları titreden yazısının şiir versiyonudur...

"AN " GELİR

An gelir ;

Durur zaman,taşıyamaz yükünü Gök'ler,

Yer taşıdıklarından utanır. kurur Okyanus'lar, 

Dağlar yerle bir olur,  kan çiçekleri açar Ağaç'lar , 

Mevsim hep kış olur...

Ve an gelir Filistin’de bir çocuk ölür...  

An gelir;

Bahçelerde kelebekler yerine bombalar uçar , 

Bir baba çocuğundan arta kalan ceset parçalarını, 

Bir poşete doldurur tekbir ve gözyaşlarıyla...

Bir çığlık duyulur kızıl zindanlardan, 

Sesten rahatsız olmamak için, 

Kulaklarını kapatır şarkı söyleyen kadınlar. 

Şampiyonluk kutlamaları yarım kalmasın diye, 

Dünyayı renkten renge boyar erkekler.

Vahşet görüntülü soykırım videolarını,

Daha hızlı kaydırır ekranından gençler.

Bir televizyon dizisine dökülürken gözyaşları, 

Dökülmez bu sahnelerde....

Ve an gelir merhamet ölür,vicdan ölür...

An gelir;

Süslü kelimelerle kınama mesajları yayınlar,

Sıfatları kendilerinden daha büyük adamlar.

Bir dakikalık bildiriler okurlar uluslararası kuruluşlar

Demokrasi ve insan haklarından bahseder
İnsan hakları örgütleri,

Çocukların cesetleri üzerinde....

Ebu Cehil'lerin helvadan putlarını yerken,

Kefen gönderir Arap kardeşleri,  

Mezarları bile belli olmayan bebekler için...

Ve an gelir İbrahim ölür, Muhammed ölür,
Ömer ölür, Selahadfin Eyyubi ölür...
 

An gelir;

Hurma yemenin faziletlerini anlatırken imamlar, 

Yine terk eder okçular Uhud Tepesi’ni  

Düşmanın çokluğundan ve gücünden 

Korkarken müslümanlar, 

“Size ne oldu da Allah yolunda ve ‘Rabbimiz, bizi halkı zalim olan bu şehirden çıkar, bize tarafından bir sahip gönder, bize katından bir yardımcı yolla!’ diyen çaresiz erkekler, kadınlar ve çocuklar uğrunda savaşmıyorsunuz?”   ayetine 

Kapatırken gözlerini, tıkarken kulaklarını,
 
Ve an gelir kardeşlik ölür ümmet ölür...

An gelir,

Yıkılır Çin Seddi ,Lut Gölü kurur ,Nil taşar, 

Oluk oluk kan akar Filistin'den Fırat'a  doğru, 

Zaman durur,yürür dağlar,kabarır denizler,

Yıldızlar yerlerde sürüklenir,

Güneş bir kara delik arar. kaybolmak için...

Ve an gelir güneş batıdan doğar...

An gelir;

İnsan ölür,

Her ölen pişman ölür.

Artık hesap vaktidir!

Üflenir "sur"a,

Hesaplar ortaya dökülür.

Verilir herkese kitabı!
(Veyl olsun kitabı soldan ve arkadan verilene)

Ve an gelir, o “an” da ölür....