Olgunlaşma Üzerine

Acı çekmemiş insanların olgunlaşması dikkat ederseniz hayli zaman alıyor. Çektiğimiz acılar nisbetinde olgulaşıyor ve de hayatımıza anlam katıyoruz.

Tolstoy diyor ki; "Sadece derin sevgisi olanlar, derin acıları hissedebilirler."
Dostoyevski de şöyle söylüyor; "Büyük bir akla ve derin bir yüreğe sahip olanlar için acı çekme kaçınılmazdır."

"Acı duymak ruhun fiyakasıdır." diye boşuna söylememiş şair.

Büyük ustalar farklı cümlelerle hep aynı şeyi söylüyor. Meselâ F. Nietzsche diyor ki; "Yaşamak, acı çekmektir. Hayatta kalmak ise, bu acıda bir anlam bulmaktır."

Emil Cioran'ın "Acı çekmediğim gün kendimi yaşamamış sayarım." demesi de bu yüzden. Acı çekmiyor olsa 'yaşıyorum' da diyemeyecek, acılar anlamlı kılıyor hayatını.
Yaşıyorum çünkü acı duyuyorum.
Bilgi arttıkça acı da artıyor.
Bilmek ürkütücü de bir şeydir.
Sorumluluk yükler bilmek, bazen de çaresiz kalır bilen; bilir ama yapamaz.
A. Schopenhauer da: "Zekâ olgunlaştıkça acı artar. Çok bilgili insanın acı duyması da bu yüzdendir. Acının ne sonu ne sınırı vardır." diyor.

Acı duymamış adamların yazdıkları çoğu zaman yavandır, ruha tesir etmez.
Ulular, büyük ruhlu adamlar ise kendini belli eder.