"Güzel insan'a"
Bir ömür geçti, adım adım
Ne alkış duydu, ne de “Ben yaptım” dedi.
Susarak yaptı ne yaptıysa…
Çünkü biliyordu,
Allah bilirse yeterdi.
Çok kişi tanımazdı onu,
Ama onu tanıyan bir dul,
Bir yetim,
Bir yaşlı,
Bir şehit anası,
Bir garip, bir hasta,
Bir kenarda unutulmuş hayat
“Allah senden razı olsun evladım” derdi usulca…
Ne sınır tanırdı hayır,
Ne de zaman…
O çağrıyı duyduğu anda yola düşerdi.
Sanki kalbinde bir Hızır saklıydı…
Kimseye anlatmadı ne taşıdığını,
Ama biz onun gözlerinden gördük.
Orada bir yük vardı;
Fakirin duası,
Yetimin açlığı,
Yaşlının titrek eli
Ve Rabbin rızasıyla taşınan bir ağır emanet…
Yalnızlara yalnızlık nedir bilmezdi onun sofrası,
Kimse yoksa “Ben varım” dedi sessizce.
Ama bil ki onun “var” oluşu bile
Birçok karanlığı aydınlatmaya yeterdi.
Cebinde değil, kalbinde taşıdı infakı,
Giydiği gömlek eskiydi belki,
Ama her düğmesinde bir sadaka saklıydı.
Kalabalıklardan kaçtı,
Ama Allah’a koştu her adımda.
Şimdi adı geçince duruyor zaman,
Bir dua susuyor dudaklarda.
Çünkü o yaşarken
Sessizdi…
Ama öldüğünde
Göklerde yankılandı adıyla.
Onun gibi bir kul geçti bu dünyadan,
Ayak izleri rüzgârla silinse de,
Kalplerde bir iz kaldı:
Merhametin, adanmışlığın ve ihlasın iziydi bu.
YORUMLAR