Gönderil(e)memiş Mektuplar -8-

“Seyirlik değil, ömürlük olsun
Dilerim bu defa bu son olsun
Seyirlik değil ömürlük olsun
Bir yastıkta nasip olsun.”

Sevgilim,

Hoş geldin.

Zamanın içinde kaybolmuş bir ruh gibi seni bekledim. Senden önce yaşadığım her şeyin seni bulmak için bir yol olduğuna inandım. Sanki bir şiirin en güzel mısrasıydın da seni hep ezberimde taşıyordum. Bu yüzden hiç yabancılık çekmedim sana, hiç garipsemedim gelişini. Belki de ruhlarımız çok önceden rastlaşmıştı.

Sen sokaklarımı aydınlattın, beni karanlığımdan çıkardın sevgilim. İçimdeki eksik parçaları tamamladın. Belki de aşk dediğimiz şey, bir bütün olmanın ötesinde, kendi içimizdeki en güzel hâlimizi bulmaktı. Ve ben, senin varlığında, kendimin en güzel hâlini gördüm.

***

“Hayalin karşımda görüldüğü an,
İçerim titreyip ürperiyorum.
Yokluğun ateşten sıcak yakıyor beni,
Sanki damla damla ben eriyorum.”

Seninle tanışmak, ruhumun unutulmuş bir melodiyi yeniden duyması gibiydi. Öylesine tanıdıktı ki güzelliğin, sesin, gülüşün... Sanki çok önceleri yazılmış bir şiirin içinde gizli bir dizeydin. O şiirler bir şişeye konulmuş da denize atılmış ve ancak yıllar sonra bana ulaşmış gibi şimdi okuma şansı bulmuştum seni. Anlam veremediğim bir çekimle yaklaştı kalbim kalbine… Bilmeden, seni yıllardır beklediğimi hissettim. İçimde, tarif edemediğim bir değişim başladı. Çocuk yüreğim büyüyüverdi birdenbire. Çünkü bilirim ki, sevginin dokunduğu her kalp değişir, dönüşür ve büyür.

Yüzüme dokunan rüzgârda senin ellerini hissediyorum, her sabah güneşin doğuşunda gözlerinin parıltısını görüyorum. Önceden sıradan gelen şeyler, şimdi büyülü bir anlam taşıyor. Ne garip değil mi? Bir insanın varlığı, bir başkasının dünyasını baştan sona değiştirebiliyor. Artık her yeni gün, seninle olmanın heyecanıyla başlıyor. Daha önceleri yapayalnız yürüdüğüm sokaklarda şimdi bedenin yoksa hayalin eşlik ediyor bana.

Bir bakışınla bütün bir çağın özlemini hissettirdin bana. Ellerinle dokunduğun her şey gözümde anlam kazandı, konuştuğun kelimeler duyduğum en güzel nağmelere dönüştü. Sanki çok eski bir şarkının eksik kalan notalarını buldum sesinde.

Hayatın acele ettirdiği her şeyin içinde, seninle bir an durup nefes almayı öğreniyorum. Seninle konuşurken zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum. Ve anlıyorum ki, bazı anlar sadece yaşanmalı; bazı şeylerde anlam aranmamalı. Öyle ya, kelimeler kifayetsiz kaldığında, insan yüreğindeki yangını kısacık cümlelerle nasıl anlatabilir? Sevdan aklımda ve kalbimde büyümesini durduramadığım en güzel çaresizliğim...

***

“Ümidim cihadım şafağım sende,
Hicretim menzilim durağım sensin.
Seninle olmaktır ahdım yeminim,
Ordum emirim ve otağım sensin.”

Sevmek, belki de bütün hayatını bir şahide anlatma ihtiyacıdır. Ama ben seni kimselere anlatamam ki… O yüzden Allah’ı şahit tuttum sevdama.

İnsan böyledir sevgilim; bir defa sevdi mi, o sevgiyle yoğrulur. Kalbi o sevdanın suretine bürünür. Günler, geceler o sevdanın tonlarına bölünür, düşüncelerin adına yazılır, ruhu sevdasına adanır.

Biliyor musun, ben senden önce en çok sonbaharları severdim. Sararmış yaprakların rüzgârla dansını izlemeyi, gökyüzü griye döndüğünde havadaki o buruk kokuyu solumayı... Diğerleri mevsimdi belki ama sanat sonbahardı. Seni tanıdıktan sonraysa anladım sararan yaprakların neden sarardığını, tohumların neden toprağa düştüğünü. Bir baharın cemresiydi gelişin. Sonbaharın bütün o hüzünleri seni bekleyen bir şarkının ezgileriymiş meğer. Şimdi, seninle her mevsim ilkbahar.

***

“Aşk diyorlar en mukaddes hayâle;
Ve sen de düşesin o sonsuz hâle..
Hazdan dudakların olsun bir lâle;
Güller, karanfiller, zambaklar öpsün.”

Seninle birlikte öğrendiğim bir şey var; Aşk, insanın sadece kalbini değil, ruhunu da değiştiriyor. Eskiden korktuğum şeyleri artık umursamıyorum. Geçmişin yüklerinden sıyrıldım. Seninle birlikte başka bir insan oldum, daha cesur, daha umut dolu.

Şimdi her sabah, içimde bir ışıkla uyanıyorum. Senin ışığınla… Belki de aşk, geceleri değil, sabahları anlamlı kılan şeymiş. Belki de aşk, hayatın en güzel yanlarını keşfetmemizi sağlayan bir mucizeymiş. Gülüşünde saklı bir dünya var, bir de adımlarımızla yazacağımız uzun bir hikâye... Ve inanıyorum, bu sadece bir başlangıç. Ve bu hikâyenin en güzel sayfaları henüz yazılmamış…

Bunca zaman sonra yüreğimde saklı tuttuğum bütün şiirleri, bütün şarkıları, bütün yarım kalmış düşleri seninle tamamlamak istiyorum. Biliyorum ki, böyle bir hayal bile gönlümüzde yeşeren sevgiden daha az gerçek değil. Biliyorum daha gidecek çok yolumuz var ama Nazım’ın dediği gibi: "En güzel günlerimizi henüz yaşamadık...

Sevdanın omzuma bıraktığı bu tatlı yükle, sana hep aynı cümleyi tekrar etmek istiyorum:

Her şeyinle, her anınla, her düşünle...

Seni seviyorum.