Mutluluk…

MUTLULUK…
Hayatın anlamının farkına nasıl varırız sorusuna en güzel cevaptır aslında mutluluk. Peki insanlar mutluluğu yaşayabiliyorlar mı? Yada mutluluğu yaşadığını sanan insanlar gerçekten mutlular mı? İnsan ömrü boyunca mutlu olmak için yaşar aslında. Kimisi mutluluğu parada pulda ararken, kimisi de bir şarkıda arar, kimisi bir şiirde, kimisi bir başkasında, kimisi hayallerde, kimisi özlemlerde… Ama hep bir arayış ve bekleyiş vardır mutluluğa ulaşma yolunda. O bekleyiş belki yıllarca sürer ömür biter ve insan gerçekten içinde var olarak yaratılmış mutluluğa ulaşamadan bu dünyadan göçüp gider…

Mutluluğa birde benim penceremden bakalım. 
Mutluluk huzurdur, ruhun sakinliği, dinginliği, coşkusudur, sahip olduklarına tevekküldür, bazen içimizdeki çocukluk, bazen de gözümüzdeki ışıltıdır. Bazen bir sevgiliye sarılmak, bazen aşka tutulmak, bazen kahkaha atmak, bazen ağlamak, bazen de kitap okumaktır… Aslında gerçek mutluluk varlığımızın ta kendisidir. Dünyada var olmuş tüm canlıları severek başlayabiliriz içimizdeki mutluluğu inşa etmeye. Mutluluğun inşası devam ederken bir uğurböceğinin parmağınıza konup parmağınızın en tepesine çıkarken gittiği yolu izlemektir mutluluk, ardından dilek tutarak uçmasını sağlamak, özgürce ve mutlu bir şekilde uçuşuna dokunmaktır bakışlarla. Mutluluk bir kelebeğin sakince kırlarda dolaştığını izlemek, bir kedinin başını okşamak, bir köpeğin sevinçle size bakarak sallanan kuyruğunun hissettirdiği sevgiyi görmektir. Bir atın dört nala koşması, bir kuşun cıvıltıları, bir arının vızıldaması, bir karıncanın çalışkanlığıdır. Bütün bunları görebilmektir aslında mutluluktur. Aynı zamanda bir fidanın filizlendiğini, ağaç olup çiçekler verdiğini, o çiçeklerin eşsiz kokusunu ve ardından verdiği meyvenin tadına varmaktır mutluluk. Bir ağaç gölgesinde kuş sesleriyle dinlenmektir, bir bulutun yağmur damlalarında ıslanmak, yüzümüze vuran rüzgarın serinliğini hissetmek, güneşin sıcaklığında kavrulmaktır. Mutluluk, bir keçiden, inekten sağılan sütün şükrüdür, bir tavuğun insanlığa sunduğu yumurtanın varoluşunda, bir arının balındaki mucizesindedir.. 

Mutluluk doğanın biz insanlığa sunduğu serin sularında yıkanmaktır, susadığımızda kana kana suyunu içmek, üşüdüğümüzde ağaçların kuruyan dallarının ateşinde ısınmak, denizlerine atlayarak serinlemektir. Ve tüm bu mucizeleri hissetmek, bizlere sunulan sonsuz güzellik ve nimetlerin kıymetini bilip, üzerimize düşen insani sorumluluklarımızı yerine getirerek hem doğayı hem de canlılarını hakkıyla sevmektir. 

Yani azizim, insan mutluluğun özünü kendi içsel dünyasına yapacağı yolcukta, doğada ve canlılarında bulacaktır.