Pamuk Politikalarımız Çiftçiyi Ne Zaman Mutlu Edecek?

PAMUK POLİTIKAMIZ ÇİFTÇİYİ NE ZAMAN MUTLU EDECEK ? 

Pamuk hasadı neredeyse tamamlanmak üzere. Ancak pamuk çiftçisi direnebildiği kadar direnmeye,pamuğunu satmamaya  çalışıyor. 

Bunu ne için yapıyor ?
Çünkü verilen fiyat yaptığı masrafını bile kurtarmıyor. 

Pamuk, dünyanın en önemli endüstriyel bitkilerinin başında gelir. Stratejik bir üründür, her yerde de yetiştirilemez.Tekstil, gıda, yem sanayilerini besler, ülke kalkınmasına ciddi katkılar sağlar. Bundan dolayı pamuk üreten ülkeler, kendi çiftçisinin üzerine titrer. Desteklerle, avanslarla asla zarar ettirmez, motivasyonlarını kırmaz. 

Bizdeki durum böyle mi ? Bizde de bazı destekler var ancak yetersiz. Bundan dolayı Türk pamuk çiftçisi günden güne pamuk ekmeyi terk etmeye başlamıştır. 8 milyon dekar alana pamuk ekilirken bu miktar yarıya düşmüştür. Eğer mevcut politikalar devam ederse bunun daha da aşağılara düşmesi kaçınılmaz olacaktır. 

2022 yılının ilk 9 ayında Türkiye 930 bin ton pamuk ithal etmiştir. Bunun için ödenen para ,2.5 milyar dolardır.Bu ithalat Yunanistan ve Amerika'dan yapılmaktadır. 

Yunanistan çiftçisi toplam 330 bin ton pamuk üretmiş. Bunun 227 bin tonunu Turkiye'ye satmış.Yunan çiftçisi çok mutlu! Çünkü AB teşvikleriyle kilogram başına, pamuk satış fiyatına ilave olarak, 10 ile 12 TL arasında teşvik primi alıyor.
Bizde piyasadaki fiyat 11 TL civarında. 

Yunan çiftçisi kazanıyor, Amerikan çiftçisi kazanıyor, neden bizim çiftçimiz feryat ediyor ? 

Adana pamuk ekiminden neredeyse kopmak üzere. Bir zamanların pamuk deposu olan Adana, yanlış politikalar, yanlış tarım teşvikleri ile bu sektördeki liderliğini sessizce ve hüzünle terketti. Şimdi Şanlıurfa çiftçisi  pamuk ettiğine pişman edilmek isteniyor. 

Sadece tekstil değil,yağ sanayi, yem sanayi, hayvancılıkta kötü etkileniyor bu uygulamalardan! 

Adana'nın sanayici kimliği artık değişmeye başladı. Sanayici aileler çocuklarına  yabancı markalı kafeler açma peşinde koşuyor.
Oysa umudumuz yatırımları büyütmeleri, yeni üretim kapıları açmaları uzerine kuruluydu. Merkez bankası faizleri onların ucuz krediye ulaşmaları,yeni yatırımlar yapmaları için düşürüyordu... 

Keşke müteahhitlere olan ilgi üretime yönelebilse... 

Endüstriyel üretim, tarımsal üretim ve entellektüel üretim bu ülkeye  kalkınma sağlar. Halki işsizlikten kurtarır ve mutlu eder.
Pamuk politikaları, genel tarım politikaları, sanayi politikaları, eğitim politikaları...
Hepsi masaya yeniden yatırılmalı..