Etkili Öğretmen ve Gelişimin Desteklenmesinde Öncü Kurallar

Ahmet EROL  (Eğitimci)
Etkili Öğretmen ve Gelişimin Desteklenmesinde Öncü Kurallar.
Öğretmenin kişisel gelişimi durduğunda eğitimin kalitesi düşer. Öğretmen hep öğrenci kalmalıdır. Gelişen öğretmen, gelişen toplumdur.

Etkili öğretmen; öğrenmeyi, öğretmeyi ve öğrencilerini sever. Çocukların ve gençlerin arasında bulunmayı, onlar için daima faydalı yardımlar sunabilmeyi bir imtiyaz olarak görür.

Alanında önemli bir bilgiye sahip olmadığı için ders kitabı ile öğrencileri arasında yalnızca aracı rolü oynaması öğretmenin etkinliğini siler. Ders kitapları, öğretim programlarının uygulanmasını kolaylaştıran birer araçtır. Öğretmen yerini bu araçlara terk ettiğinde eğitim için gerekli duygusal zeminde çökmeler olur, sınıfta büyük boşluk oluşur.

Öğrenciler öğretmenlerinin varlığından heyecanlanmalı, onunla birlikte olmaktan sevinç duymalıdırlar. Bu sonucu ancak öğrencileri için güçlü bir hayat bağı olabilen öğretmenler sağlayabilirler. Öğrencilerinin duygusal ihtiyaçlarına duyarsız bir öğretmenin varlığı öğrencilerini heyecanlandırmaz. Öğrenciler problemleri karşısında her an terk etmeye hazır bir öğretmenin varlığından sevinç duymazlar. En iyi öğretmenler en çok etkileyenlerdir.

Öğretmen insanı anlayabilen bir bilgedir. Bu bilgelik etkili öğretmenlik için bir seçenek değil bir şarttır. Öğretmen sınıfta infilak eden bir coşku bombası olmalıdır. Eğitimin, öğretmenin coşkusu kadar hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Çünkü o coşku, eğitimin kalbidir. Etkili öğretmen öğrencisinin hayatında bir fark yaratabilendir. O fark da bilgi ve bilgelikle beslenen bir coşkunun eseridir.
Öğretmen, öğrencisini fark ettiği ve fark ettiğini hissettirdiği andan itibaren onun öğretmeni olur. Okul ortamı içerisinde öğrenciyi en çok örseleyen duygu, fark edilmeme duygusudur. Öğretmen ilgisini bir ödül olarak sunamaz. İlgi, sadece başarılı olanların hak ettiği bir imtiyaz olamaz.

Anlaşılmak, fark edilmek, sevilmek herkesin ihtiyacıdır. Hiç kimse üzerine basılıp geçilmesini istemez. Çabalarımıza, ümitlerimize, iyi niyetimize, bütünü ile varlığımıza saygılı olunmasını isteriz.

Öğretmen, öğrencilerine kendilerine güvenmeyi öğrettiğinde onlara büyük bir güç kazandırmış olur. Öğrencilerinizi, insanda her hatayı telafi edebilecek bir öz bulunduğuna inandırın, doğruluğun tohumu çürümez.

Etkili öğretmen öğrencisine karşı hiç ummadığı bir anda bile affedici davranmaktan büyük zevk alır. O, öğrencisini terk etmeyi bir kariyer sorunu olarak görür.

Affetme köprüleri hep yıkılsaydı karşı kıyılara nasıl varırdık?
Şefkat ve merhamet hayattan tamamen sürülseydi ortaya çıkacak cehennemde yaşamaya kimin gücü yeterdi?